Diagnostiek vanuit verbondenheid

Dat was het geval met het boek dat in 2010 verscheen onder de titel ‘Collaboratieve therapeutic neuropsychological assessment’, geschreven door Gorske & Smith. Het beschrijft een vorm van diagnostiek die vanuit een gelijkwaardige samenwerking met de client plaatsvindt om tot betekenisvolle inzichten te komen die de client een stap verder helpen. Ik realiseerde me hoe wezenlijk anders deze vorm van diagnostiek is dan het traditionele model, waarbij de client de diagnostiek meer ondergaat dan zelf mede vormgeeft. En ook, hoe relevant deze andere positionering van de client is voor het werkveld van de ouderenzorg. Hoe vaak gebeurt het niet dat een NPO plaatsvindt op aandringen van anderen dan de oudere zelf of dat de vraag van de verwijzer verregaande consequenties kan hebben voor de oudere zonder dat deze daar zelf weet van lijkt te hebben? Herpositionering van de oudere als mede-eigenaar van de diagnostiek is niet alleen noodzakelijk maar ook bijzonder krachtig. Sindsdien heeft dit model mijn aandacht en heb ik vanuit eigen klinische ervaringen, gesprekken met collega’s en verder literatuuronderzoek steeds beter zicht gekregen op de waarde, mogelijkheden en uitdagingen van deze vorm van diagnostiek bij ouderen.

Nu is het tijd om mijn passie voor dit thema weer een stapje verder te brengen vis een driedaagse cursus bij de PgD: Het NPO als transformerende ervaring. Ik ben ervan overtuigd dat we door een meer collsboratieve werkwijze mensen een andere start kunnen geven in een eventueel ziekteproces als dementie of NAH. Dat er inzicht mogelijk is in plaats van afweer en veel langer behoud van autonomie. Ik hoop dat er collega's zijn die mijn passie delen en we er samen een mooie cursus van kunnen maken!