Veerkracht; het verhaal van een vakgroep

Als vakgroep staan we nu weer stevig, maar we hebben de nodige uitdagingen gehad de afgelopen jaren. We hebben veel geleerd en zijn er sterker uitgekomen. We delen graag ons eerlijke verhaal. Misschien is het herkenbaar, of haal je er iets uit waar je binnen je eigen vakgroep wat aan hebt.

Oorsprong
De vakgroep Psychologie was jarenlang een stevige vakgroep. Het merendeel van de collega’s was jarenlang in dienst, het gros bestond uit GZ-psychologen en er werd structureel opgeleid. Onderling liep de samenwerking goed, waarbij iedereen een duidelijke taak en expertisegebied had. Je zou kunnen zeggen dat we een soort rots waren. Ongeacht of er nu stevige branding omheen sloeg: onze vakgroep stond er.

Uitdagingen alom
Toch kreeg de branding in 2018 grip op onze rots. In meerdere maanden tijd vertrok het grootste gedeelte van de vakgroep. De meesten zochten een nieuwe uitdaging in een ander werkveld. Van de zes GZ-psychologen bleef er één GZ-psycholoog over. Daarnaast namen beide Consultatief Psychiatrisch Verpleegkundige (CPV’ers) afscheid. Een stukje van de rots bleek toch onverwoestbaar: beide psychologisch medewerkers, jarenlang in dienst, zijn er nog altijd.

Niet zonder gevolgen
Natuurlijk ondervonden we hier de gevolgen van. Er ontstond onderbezetting, waardoor de focus werd verlegd van preventief werken naar cliëntinhoudelijke zorg met hoge(re) urgentie. Er ontstond een gemis aan heldere lijnen en het goed kunnen benutten van elkaars expertise. Met het vertrek van zes GZ-psychologen ging veel kennis verloren, zowel vakinhoudelijk als organisatorisch. Hun vertrek had ook invloed op de ontwikkelingsmogelijkheden van de vakgroep. Zo werd de erkenning van de GZ-opleidingsplek ingetrokken en kon de werkbegeleiding intern niet meer structureel verzorgd worden. Behoorlijk wat uitdagingen voor het stukje rots dat nog over was!

We staan er weer
Toch rees het gesteente weer op. We zijn nog niet op het oude niveau qua aantal GZ-psychologen, maar eerder benoemde punten zijn gelukkig allen weer aan de orde! Daarnaast wordt het belang van de Vakgroep Psychologie steeds meer erkend binnen de organisatie, krijgen wij een grotere rol en hebben we onze formatie kunnen uitbreiden. Inmiddels kunnen we met trots delen dat we als vakgroep weer stevig staan.

Wat hebben we hiervan geleerd?
Door dit alles hebben we geleerd hoe ontzettend belangrijk het is om tijd vrij te houden voor overheaduren. Wij delen graag met jullie hoe we die uren hebben ingevuld, om zo te komen waar we nu staan:

• We stelden een gedegen, goed onderbouwd meerjarenplan op vanuit onze vakgroep. Deze sluit aan bij de visie en het meerjarenplan van IJsselheem;
• We hebben nauw contact met het management middels vaste aanspreekpunten;
• We hebben onze formatie uitgebreid (met behulp van ons meerjarenplan en het goede contact met het management);
• We hebben nu ook een meerjaren-scholingsplan. Ook deze sluit aan bij visie en plan van de organisatie, en biedt perspectief voor aantrekken en behouden van (nieuwe) collega’s;
• De arbeidsmarkt is krap, maar we blijven kritisch op wie we aannemen. Zo keken we welke competenties nog misten om een stevige en stabiele vakgroep te kunnen vormen. Waarom niet verder kijken dan een ‘vooropleiding in de psychologie’? Het aannemen van bijv. een orthopedagoog zorgde zo voor een frisse blik en maakt onze expertise divers.
• We huurden (tijdelijke) supervisie in. Collega’s, of ze nu beginnend in het werkveld waren of ervaren, konden zich verder ontwikkelen met externe supervisoren. En dat nam druk van de ketel voor de enige GZ-psycholoog in onze vakgroep.
• In ieders takenpakket zijn overheaduren opgenomen. We hebben nu meer aandacht voor zaken als preventief werken, deskundigheidbevordering en deelname aan projectgroepen. En het belicht onze rol als vakgroep beter.

Kortom: een rots kan misschien wel afbrokkelen, maar soms groeit gesteente weer in een prachtige nieuwe vorm!